از همان دوران کودکی، جثهای درشتتر از همسنوسالهایش داشت. این تفاوت هرچند در ابتدا برای او ناخوشایند به نظر میرسید، با کمک پدر توانست ورزش مناسبش را پیدا کند و وارد تشک کشتی شود.
محمدارمیا قندهارینژاد امسال دوازدهسالش تمام میشود. او در این سن کم، آرزوهای بزرگی در سر دارد. دوسال بیشتر نیست که وارد کشتی شده، اما رفتن روی سکوی قهرمانی برایش آنقدر جذاب بوده است که میخواهد با تلاش در جوانی به تیم ملی راه پیدا کند.
محمدارمیا در محله سعدآباد ساکن است. او میگوید: من هم مثل بیشتر پسربچههای همسنوسالم به ورزش فوتبال علاقه داشتم، اما بهدلیل اندام درشت و وزن زیاد در فوتبال پیشرفتی نکردم. این حقیقت که نمیتوانستم مثل دیگر بچهها در زمین فوتبال بدوم، برایم ناراحتکننده بود.
محمد برای رسیدن به وزن مناسب رژیم غذایی میگیرد و ورزش میکند، اما تأثیر چندانی نداشته است. میگوید: سنگینوزنی و درشتبودن هیکلم ژنتیکی بود؛ پس امیدی به فوتبالیستشدنم نداشتم. به همین دلیل این رشته را کنار گذاشتم.
محمدارمیا بعداز کنار گذاشتن فوتبال ورزشهای دیگر را نیز امتحان میکند تا بالاخره استعدادش را در کشتی پیدا میکند. او میگوید: پدرم از کشتیگیران حرفهای دهه۷۰ و ۸۰ مشهد است. او در هدایتم به کشتی نقش مهمی داشت. پدر من را به سالن کشتی میدان تختی برد و ثبتنامم کرد. او خودش در تمرینات حریفم میشد و فنون کشتی را یادم میداد. بهخاطر آشناییاش با فنون و ریزهکاریهای کشتی، نکات بسیاری از او آموختم.
ارمیا زیرنظر مربیانی، چون قاسم پیلابی و حمید قشنگ که از مربیان درجهیک کشتی استان و کشور هستند، آموزش دیده است.
قندهارینژاد از دوسال قبل بهصورت حرفهای ورزش کشتی را شروع کرده و در این مدت چند مقام برتر باشگاهی و یک مقام نایبقهرمانی کشتی استان در رده نونهالان به دست آورده است. میگوید: در مسابقات کشتی علاوهبر بلدبودن فوتوفن، توکل به خدا نیز بسیار مهم است و اگر به قدرت بازو و هنرهایی که داری مغرور باشی، حتما شکست خواهی خورد.
او در مسابقات کشتی استان جام رمضان که دو ماه قبل در سالن کشتی توکلی برگزار شد، با هشتنفر مسابقه داد و همه را با امتیاز خوب شکست داد. در مرحله نهایی نیز با حریفی از شهرستان چناران روبهرو شد؛ «حریفم اسم و رسم چندانی نداشت. قبل از رفتن به میدان بهدلیل غرور کاذبی که پیدا کرده بودم، با خودم فکر کردم بهمحض رفتن به داخل زمین، حریفم را شکست میدهم.
مسابقه شروع شد و من با امتیاز هشت بر صفر از حریفم جلو افتادم و قهرمانشدنم حتمی بود، اما در مدت سیثانیه همه امتیازاتم را از دست دادم و حریفم با کسب امتیاز بیشتر، مقام قهرمانی را به دست آورد. باورنکردنی بود و خیلی ناراحت شدم، اما فهمیدم که بهخاطر غرورم شکست خوردهام.»
محمدارمیا قندهارینژاد درباره آرزویش در ورزش کشتی میگوید: آرزویم، راهیافتن به تیم ملی و کسب مدال طلای مسابقات جهانی و المپیک است.